ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΠΟΑΣΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΑΞΟΥΝ ΠΟΡΕΙΑ ΟΙ ΝΕΟΙ

ΠΡΟΕΔΡΟΣ Π.Ο.ΑΣ.Υ.
ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Χρήστος

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΠΟΑΣΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΑΞΟΥΝ ΠΟΡΕΙΑ ΟΙ ΝΕΟΙ

  Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι,

  Σήμερα, διανύοντας ήδη το τρίτο έτος των Μνημονίων και της Τρόικας, με εδραιωμένη την πεποίθησή μου ότι είναι καταστροφική για τον τόπο η πολιτική τους, έκρινα σκόπιμο να υπενθυμίσω σε όλες και όλους κάποιους σημαντικούς σταθμούς στην μακρόχρονη συνδικαλιστική μας πορεία.

  Για να θυμούνται οι παλιοί, να μαθαίνουν οι νεότεροι και το κυριότερο, για να αναχαιτίσουμε τον όλεθρο που μας επιφυλάσσουν:

1988-1989: Εμφάνιση των πρώτων συνδικαλιστικών οργανώσεων στην Ελληνική Αστυνομία.

1989: Ίδρυση της Π.Ο.ΑΣ.Υ.

1989-1994: Ίδρυση συνδικαλιστικών οργανώσεων σε κάθε Νομό της χώρας και ένταξή τους στην Π.Ο.ΑΣ.Υ. Το ίδιο χρονικό διάστημα σημειώνονται δεκάδες διώξεις συνδικαλιστών, αποσπάσεις, μεταθέσεις και αποτάξεις. Το κατεστημένο της εποχής, αρνείται πεισματικά να αναγνωρίσει στον ένστολο το αναφαίρετο συνδικαλιστικό του δικαίωμα.

1994: Θεσμοθέτηση συνδικαλισμού στην Ελληνική Αστυνομία Ν.2265/1994. Επίμονος συνδικαλιστικός αγώνας για την ακύρωση των διώξεων και την καθιέρωση θεσμών και εγγυήσεων στον τρόπο λειτουργίας της ΕΛ.ΑΣ.

1994-2004: Συνδικαλιστικός οργασμός, με διαρκείς αγώνες, παραστάσεις διαμαρτυρίας και παρεμβάσεις εντός κι εκτός Ελλάδας. Καταγράφουμε σημαντικές θεσμικές κατακτήσεις. Αναδεικνύοντας το ρόλο του ένστολου στην ελληνική κοινωνία, η Πολιτεία αναγκάστηκε να αναθεωρήσει την τακτική της, που ήθελε ως τότε τον Αστυνομικό απαξιωμένο και τελευταίο τροχό της αμάξης στον τομέα του Δημοσίου. Υπό την πίεση του συνδικαλιστικού μας κινήματος προχώρησε στην ικανοποίηση δεκάδων θεσμικών, εργασιακών, ασφαλιστικών και οικονομικών αιτημάτων μας. Ενδεικτικά:

1) Εισαγωγή στις Αστυνομικές Σχολές με αντικειμενικότητα και διαφάνεια, μέσω των Πανελληνίων Εξετάσεων (Νόμος 2226/1994).
2) Ίδρυση Αστυνομικής Ακαδημίας – Αναβάθμιση εκπαίδευσης.
3) Ίδρυση Αρχηγείου Ελληνικής Αστυνομίας (Νόμος 2800/2000).
4) Χρόνος εργασίας αστυνομικού προσωπικού (Π.Δ. 394/2001).
5) Κώδικας μεταθέσεων με αντικειμενικά κριτήρια, Π.Δ. 100/2003 (μόρια).
6) Μισθολογικές προαγωγές – διαβαθμίσεις (Ν. 3016/02). Δίδεται σημαντική οικονομική ενίσχυση με θετικό αντίκτυπο στο τέλος της υπηρεσιακής διαδρομής κυρίως του χαμηλόβαθμου Αστυνομικού.
7) Αποζημίωση όλων των ημερών εκτός έδρας κατά τις αποσπάσεις και κάθε είδους μετακινήσεις.
8) Αναγνώριση στρατιωτικής θητείας σε Ανθυπαστυνόμους - Αξιωματικούς (Ν. 3016/02).
9) Νομοθετική ρύθμιση για χορήγηση εκλογικού επιδόματος (βουλευτικές, δημοτικές, νομαρχιακές, ευρωεκλογές).
10) Σημαντικές αυξήσεις στην αποζημίωση για την πέραν του 5νθημέρου εργασία από 9.000 σε 14.000 δραχμές (ποσοστό 60%), της ωριαίας αποζημίωσης για τη νυχτερινή εργασία από 620 σε 1.000 δραχμές (ποσοστό 60%) και αύξηση επιδόματος ΕΚΑΜ - ΜΑΤ.
11) Συνυπολογισμός στη σύνταξη ποσού ύψους 176 ευρώ.
12) Επέκταση μαχίμων.
13) Αύξηση των δικαιουμένων ημερών συνδικαλιστικής άδειας.
14) Νέο πειθαρχικό δίκαιο. Παράσταση στα πειθαρχικά συμβούλια με συνήγορο.
15) Απεμπλοκή επίπτωσης των πειθαρχικών ποινών στις μισθολογικές προαγωγές.
16) Κάλυψη εξόδων των Αστυνομικών ή των οικογενειών τους στα οποία υποβάλλονται προς υπεράσπισή τους ενώπιον του δικαστηρίου και όταν παρίστανται ενώπιον αρχών ως πολιτικώς ενάγοντες από έγκλημα που διαπράχθηκε σε βάρος τους κατά την άσκηση των καθηκόντων τους ή εξαιτίας αυτών.
17) Καθιέρωση ημέρας αργίας για το προσωπικό της ΕΛ.ΑΣ. Από το έτος 2003 καθιερώθηκε για το προσωπικό της ΕΛ.ΑΣ. ως ημέρα αργίας η 20η Οκτωβρίου, ημέρα εορτασμού της μνήμης του Αγίου Αρτεμίου, προστάτη της Ελληνικής Αστυνομίας.
18) Απεμπλοκή και απαλλαγή της ΕΛ.ΑΣ. από «πάρεργα».
19) Μέτρα ανακούφισης των οικογενειών των παθόντων εν ώρα υπηρεσίας και διαρκής αγώνας για την αναγνώριση της επικινδυνότητας του επαγγέλματος (επέκταση ευεργετικών διατάξεων του Ν.3234/2004).
20) Ενοποίηση Ταμείων ΤΑΑΧ - ΤΑΟΧ σε Ταμείο Αρωγής Αστυνομικών (ΤΑΑΣ), με αύξηση του χορηγούμενου ποσού εφάπαξ. Συμμετοχή συνδικαλιστών στις Διοικήσεις των Ταμείων.
21) Ίδρυση και λειτουργία Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων.
22) Μη παρουσία Αστυνομικών στα γήπεδα κατά τη διεξαγωγή αθλητικών συναντήσεων ερασιτεχνικών κατηγοριών.
23) Νόμος "περί οπλοφορίας και χρήσης όπλων των αστυνομικών" (Ν. 3169/2003).
24) Δικαίωμα υποψηφιότητας Αστυνομικών στις εκλογές των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης πρώτου και δευτέρου βαθμού.
25) Ανάπτυξη λειτουργίας του «Ιδρύματος Εξοχές ΕΛ.ΑΣ» - Συμμετοχή συνδικαλιστών στο Δ.Σ. του Ιδρύματος.

2004-2008: Συνέχιση του αγώνα μας για την αναγνώριση της επικινδυνότητας της εργασίας, τον εξορθολογισμό του μισθολογίου, την αποζημίωση όσων απασχολούνται στα γήπεδα, την διασφάλιση συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας (Π.Δ. 45/2008), την ορθολογική αξιοποίηση του προσωπικού μέσω ενός σύγχρονου οργανογράμματος, την πάταξη της γραφειοκρατίας, την κατοχύρωση άλλων ρυθμίσεων με θετικό, αλλά και αρνητικό αντίκτυπο, όπως η καθιέρωση νέου βαθμολογίου, η ομογενοποίηση κλπ.

  Σε όλο αυτό το διάστημα, παρά τις αρνητικές εξελίξεις στο σύστημα προσλήψεων αφού υπήρξαν εξαιρέσεις με τους Ε.Φ. και Σ.Φ., έγιναν ρυθμίσεις θετικές για τους συναδέλφους σχετικές με τη διασφάλιση των οικονομικών απολαβών τους, την καταβολή της εκλογικής αποζημίωσης και της σημαντικής αποζημίωσης για τα μέτρα ασφαλείας στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.

2009-2011: Η περίοδος αυτή σημαδεύεται από την πλήρη κατάρρευση των δημοσιονομικών της χώρας και την υπαγωγή της στα δεσμά των Μνημονίων. Παρατηρείται πλέον στασιμότητα στα κυρίαρχα αιτήματά μας για την αναδιάρθρωση των Αστυνομικών Υπηρεσιών με στόχο την εξοικονόμηση πόρων και την βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τους πολίτες. Συντελούνται και οι πρώτες βίαιες ανατροπές και καταργήσεις οικονομικών και θεσμικών κατακτήσεων. Στα θετικά συμπεριλαμβάνονται η επέκταση της μάχιμης πενταετίας και η αναγνώρισή της ως χρόνος πραγματικής υπηρεσίας καθώς και η τροποποίηση των διατάξεων για τη λειτουργία του συνδικαλιστικού μας κινήματος (Νόμος 3938/2011), έτσι ώστε με την καθιέρωση της απλής αναλογικής και τη λειτουργία Ενώσεων ανά Αστυνομική Διεύθυνση, να γίνει πιο αντιπροσωπευτική η εκπροσώπηση των μελών στα συνδικαλιστικά μας όργανα.

2012: Παρατηρείται όχι μόνο αδικαιολόγητη αποψίλωση σε πολλά οικονομικά, ασφαλιστικά, εργασιακά και θεσμικά ζητήματα, αλλά και επανεμφάνιση των διώξεων για συνδικαλιστική δράση, επιβεβαιώνοντας τον προβληματισμό μας ότι ο κύκλος που άνοιξε με την ενοποίηση της Ελληνικής Αστυνομίας το 1984 και την γέννηση του συνδικαλιστικού μας κινήματος στη συνέχεια, έχει οριστικά κλείσει. Με διώξεις ξεκινήσαμε και με διώξεις θέλουν προφανώς κάποιοι να συνεχίσουμε!

2013: Συντελείται και με νομοθετικές πρωτοβουλίες, πλέον, το πισωγύρισμα στον Οργανισμό της ΕΛ.ΑΣ., που τον οδηγεί σαράντα χρόνια πίσω, στην εποχή των πάρεργων και του «χαμάλη» άλλων Δημοσίων Υπηρεσιών (νέες αρμοδιότητες, Δημοτική Αστυνομία, αλλότρια καθήκοντα, κ.λ.π.), με συνέπειες οδυνηρές για την Κοινωνία και την Αστυνομία. Ενώ όλοι αναμέναμε κάποια αχτίδα φωτός να παρουσιαστεί εκ μέρους του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη με την πολυπόθητη αναδιάρθρωση, δυστυχώς οι προσδοκίες διαψεύστηκαν γιατί από μια απλή και μόνο ανάγνωση των προτεινόμενων ρυθμίσεων που τέθηκαν σε διαβούλευση πριν μερικές ημέρες, διαπιστώνεται ότι αντιμετωπίζονται όλα τα ζητήματα με ταχύτητες που μας οδηγούν ολοταχώς προς τα πίσω.

  Η στάση της Φυσικής Ηγεσίας, διαχρονικά, στις περισσότερες των παρεμβάσεών μας σε ό,τι δημιουργικό και προοδευτικό συντελέστηκε στην Ελληνική Αστυνομία, ήταν αρνητικότατη.

  Αντίθετη ήταν η Ηγεσία στις πανελλαδικές εξετάσεις, στον Κώδικα μεταθέσεων, στο ωράριο εργασίας, στη συμμετοχή στα υπηρεσιακά συμβούλια, στην αξιολόγηση του προσωπικού και στις κρίσεις – προαγωγές, ιδίως δε στις προαγωγές του χαμηλόβαθμου προσωπικού (Αστυφύλακες προερχομένων εκ των πανελληνίων εξετάσεων).

  Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, επιχειρείται τελευταία από μέρους της μια κατασυκοφάντηση του συνδικαλιστικού κινήματος, ιδίως για φυγοπονία – ολιγωρία στην υπηρεσιακή λειτουργία των συνδικαλιστών. Ουδέν ψευδέστερον! Γνωρίζει πολύ καλά η Ηγεσία ότι οι συνδικαλιστές μας, τα Προεδρεία των Οργανώσεών μας, ήταν και παραμένουν από τα πλέον αξιόμαχα στελέχη στις Υπηρεσίες τους. Μπροστάρηδες στην πρόληψη και καταστολή του εγκλήματος δίνοντας μάλιστα σε καθημερινή βάση τον καλύτερό τους εαυτό. Κι εδώ τα πράγματα έχουν ονοματεπώνυμο και το γνωρίζουν όλοι οι συνάδελφοι, σε όλη την Επικράτεια. Αλήθεια όμως, τι μπορεί να πει η Ηγεσία αναφορικά με τις επιλογές της ιδίως για την επιλογή των στελεχών στα ανώτερα και ανώτατα επίπεδα της ιεραρχίας; Μπορεί να πείσει το ένστολο προσωπικό αλλά και την κοινωνία για το αξιοκρατικό των επιλογών της; Πότε επιτέλους θα υπάρξουν εκείνες οι ρυθμίσεις που θα διασφαλίζουν την αξιοκρατία; Πότε επιτέλους θα υπάρξει ρύθμιση για επιλογή της Ηγεσίας από θεσμικό όργανο της Βουλής των Ελλήνων;

  Ως πότε όλα αυτά που είναι γνωστά τοις πάσι και εκτός των τειχών πλέον, θα γίνονται αποδεκτά;

  Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι,

  Κλείνοντας, πρέπει να γνωρίζετε ότι η διαχρονική άρνηση της Φυσικής Ηγεσίας σε ό,τι μέχρι σήμερα συντελέστηκε θετικό και ελπιδοφόρο στο χώρο μας, οφείλεται προφανώς και στον συντηρητισμό που τη διακατείχε, αλλά και στον ασφυκτικά συγκεντρωτικό τρόπο λειτουργίας της, υπό τη δαμόκλειο σπάθη των εκάστοτε κυβερνώντων.

  Οι κατακτήσεις μας οφείλονται κυρίαρχα στο διαρκή, συνεπή και ωραίο αγώνα του συνδικαλιστικού μας κινήματος, στην απήχηση που είχε αυτός στο σύνολο των συναδέλφων, αλλά και στην ίδια την ελληνική κοινωνία, που ανέκαθεν ήταν ο καλύτερος σύμμαχός μας.

  Πετύχαμε πολλά, όταν η ίδια η Πολιτική Ηγεσία είχε τη βούληση να αφουγκράζεται την αγωνία μας αλλά και την τόλμη να ενστερνίζεται τον προβληματισμό και τις προτάσεις μας. Με πνεύμα καλής διάθεσης, μέσα από το δημοκρατικό διάλογο, αλλά και με σκληρούς συνδικαλιστικούς αγώνες, μη αποφεύγοντας ακόμα και επώδυνες συγκρούσεις, καταφέρναμε να πείθουμε τους κυβερνώντες, επιλύοντας προβλήματα για το καλό του συναδέλφου, της Αστυνομίας και Κοινωνίας.

  Σήμερα, είναι ολοφάνερη η αδιαλλαξία της εφαρμοζόμενης πολιτικής που βλέπει παντού «νούμερα» και οικονομικά μεγέθη, υποβαθμίζοντας και υποτιμώντας την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια. Είναι φανερό, ότι τίποτε το ελπιδοφόρο δεν μπορεί να αναμένει κανείς από μια τέτοια θεώρηση των προβλημάτων μας. Γι' αυτό, από δω και πέρα απαιτείται από όλους μας μια άλλη στάση ζωής και προσέγγισης της πορείας μας. Δεν αρκεί να λέμε πια ότι απαιτείται συνεχής αγώνας, με περισσότερη δυναμικότητα και πίεση προς τους κυβερνώντες. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι κυβερνώντες έχουν άλλες προτεραιότητες και εμείς για να μπούμε στην «ατζέντα» τους και να μας προσέξουν, επιβάλλεται να τρέξουμε πιο γρήγορα, πιο μαζικά και πιο επιθετικά.

  Εμείς οι παλιοί, με την πείρα μας πια, προτρέπουμε τους νέους συναδέλφους να βγουν δυνατά μπροστά γιατί δεν αρκούν μόνο οι δικές μας δυνάμεις. Άλλωστε, η λαίλαπα εκείνους θα πλήξει περισσότερο και μακροπρόθεσμα μάλιστα, αν δεν ανακόψουμε όλοι μαζί την επέκτασή της.

  Παρά τη θερινή ραστώνη, όλοι διαπιστώνουμε καθημερινά την όξυνση των προβλημάτων μας σε υπηρεσιακό, οικογενειακό και ατομικό επίπεδο. Η ελπίδα πρέπει να ξαναγεννηθεί. Είναι στο χέρι μας να μεταλαμπαδεύσουμε στους νέους συναδέλφους μας τη φλόγα του συνδικαλισμού που υπηρετήσαμε με πείσμα και περίσσια αγάπη, κόντρα στις όποιες αντιξοότητες.

Ας ανασκουμπωθούν και οι νέοι και ας αναλάβουν κι εκείνοι τις δικές τους ευθύνες.

Καλό αγώνα!

Αθήνα, 5 Αυγούστου 2013