Κομοτηνή 22 Σεπτεμβρίου
2013
Το
λιγότερο που θα μπορούσα να κάνω αυτή τη στιγμή, μετά την δικαίωση που έφερε η αίσια
λήξη της πειθαρχικής μου δίωξης για τη συνδικαλιστική μου δράση- όταν την 4
Αυγούστου 2012 ως Πρόεδρος της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Ροδόπης και
εκτελώντας το συνδικαλιστικό μου καθήκον, συμμετείχα στην ειρηνική διαμαρτυρία
σύσσωμης της τοπικής κοινωνίας έξω από τη Σχολή Αστυφυλάκων Κομοτηνής,
αντιδρώντας στη μετατροπή του Πανεπιστημιακού μας Ιδρύματος σε φυλακή και
εκφράζοντας την ανησυχία μας για τις συνθήκες που διαμορφώνονταν μέσα στις
σχολές με κινδύνους για την ανθρώπινη ζωή- είναι να ευχαριστήσω, με την παρούσα επιστολή μου,
όλους όσους είχαν το κουράγιο να σταθούν στο πλάι μου.
Ο
αγώνας ενάντια στη φίμωση και την τρομοκράτησή
μας δεν ήταν προσωπικός και γι’ αυτό έχει ιδιαίτερη αξία το γεγονός ότι
στην σημερινή εποχή της κατασυκοφάντησης του συνδικαλισμού δεν υπερίσχυσαν ο
ατομικισμός και η ηττοπάθεια. Η συμπαράσταση που εκδηλώθηκε στο πρόσωπό μου,
από κάθε συνάδελφο και συναδέλφισσα -πέρα από την αυτονόητη συμπαράσταση των
Πρωτοβαθμίων Ενώσεων, της Ομοσπονδίας και του Επίτιμου Προέδρου της και
βουλευτή κ. Δημήτρη Κυριαζίδη- συνιστά την καλύτερη απάντηση σε όσους
επιδιώκουν την απαξίωσή μας.
Eπίσης, η άμεση και μέχρι τέλους συμπαράσταση
βουλευτών, κοινοβουλευτικών κομμάτων, όλων των εκπροσώπων της τοπικής
αυτοδιοίκησης, συνδικαλιστικών φορέων, αλλά και ολόκληρης της τοπικής
κοινωνίας, καταδεικνύει όχι μόνο το δίκαιο του αιτήματος, αλλά και την απήχηση
του συνδικαλιστικού μας ρόλου, που οφείλουμε όλοι να υπηρετούμε πάντα με
σεβασμό και αξιοπρέπεια.
Τον
διακριτό αυτό ρόλο πρέπει να τον αναγνωρίζει και να τον ενδυναμώνει η
αστυνομική διοίκηση σε όλα τα επίπεδά της, γιατί όπως τονίστηκε και στην
Ημερίδα της Π.Ο.ΑΣ.Υ. με τίτλο «Εκεί που κλείνει ένα
σχολείο, ανοίγει μια φυλακή» και κεντρικό μήνυμα «Διώκουν τον αγώνα μας για την
αναβάθμιση των Αστυνομικών Σχολών», ο συνδικαλισμός μας μπορεί να
θεωρήθηκε «αναγκαίο κακό», όταν «αναγνωρίστηκε» το δικαίωμα του συνδικαλίζεσθαι
και στον αστυνομικό το 1995, αποτελεί ωστόσο παράγοντα σταθεροποιητικό και
εξυγιαντικό στο χώρο μας.
Έτσι εκλαμβάνουμε τη λειτουργία μας και έτσι
θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την υπεράσπιση των συμφερόντων των μελών
μας, σεβόμενοι τους διακριτούς μας ρόλους, αντιμετωπίζοντας όμως την όποια
ολιγωρία είτε λανθασμένη, κατ' εμάς, απόφαση της ιεραρχίας.
Συναδέλφισσα
και συνάδελφε
Κανείς δεν θα σου περάσει αλυσίδες, αν πρώτα εσύ δεν τον αφήσεις
να σου πάρει τα μέτρα….
Ο
αγώνας συνεχίζεται ώστε να ακυρωθεί κάθε
σκέψη για συνέχιση των συνδικαλιστικών διώξεων στελεχών του συνδικαλιστικού μας
κινήματος.
ΤΖΑΤΖΑΝΑ Σταυρούλα
Πρόεδρος
Ε.Α.Υ. Ροδόπης
Μέλος Δ.Σ. Π.Ο.ΑΣ.Υ
