Συμπληρώθηκαν φέτος δέκα χρόνια από τη θλιβερή «νύχτα της ντροπής»,
όταν η τότε Πολιτική και Φυσική Ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. αποφάσιζαν να
διαλύσουν βίαια την ειρηνική εκδήλωση διαμαρτυρίας μας στο Υπουργείο
Εθνικής Οικονομίας, ενώ διεκδικούσαμε την κατοχύρωση του επαγγέλματός
μας ως επικίνδυνου και ανθυγιεινού.
Η φετινή επέτειος καθιστά επίκαιρα όσο ποτέ τα μηνύματα που θέλησε να
εκπέμψει προς πάσα κατεύθυνση το συνδικαλιστικό μας κίνημα,
καθιερώνοντας από τότε την 9η Οκτωβρίου ως «Ημέρα αγώνα κατά της
κρατικής αυθαιρεσίας».
Οι τρέχουσες εξελίξεις γύρω από την Χρυσή Αυγή επιβεβαιώνουν με
δραματικό τρόπο τους αγώνες του συνδικαλιστικού μας κινήματος για μια
σύγχρονη και δημοκρατική Ελληνική Αστυνομία, ως αναπόσπαστο κομμάτι ενός
κράτους που θα σέβεται και θα υπηρετεί συνολικά τον πολίτη. Δυστυχώς,
αβελτηρίες και παραλείψεις δεκαετιών, οδήγησαν στην υπονόμευση των
θεσμών, στην έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους δημοκρατικούς
μας θεσμούς κλπ, γεννώντας συν τω χρόνω βίαια κοινωνικά φαινόμενα και
επικίνδυνες σχέσεις, όσον αφορά το ρόλο και τα «πεπραγμένα» τους.
Έννοιες, όπως «Κυβέρνηση», «Υπουργός, «Υπηρεσία», «Δημόσιος Λειτουργός»,
«καθήκον» απαξιώθηκαν με αποτέλεσμα σήμερα να προβάλει επιτακτικά το
αίτημα του επανακαθορισμού λειτουργιών και δράσεων πέρα και πάνω από
ιδιοτελείς στοχεύσεις και συμφέροντα.
Δράττοντας την ευκαιρία, οφείλουμε να επισημάνουμε τον καθοριστικό
ρόλο, αλλά και τις ευθύνες των ΜΜΕ, μερίδα των οποίων έχει αναγάγει το
δημόσιο αγαθό της ενημέρωσης σε εμπορεύσιμο είδος, συνθλίβοντας ουκ
ολίγες φορές θεσμούς και αξίες, ανθρώπους και οικογένειες, με
αμετροεπείς γενικεύσεις και στιγματισμούς και όχι μόνο. Ο παιδευτικός
τους ρόλος τείνει να εξαλειφθεί παντελώς ενώ ο ελεγκτικός υπόκειται στην
κρίση ποικιλώνυμων συμφερόντων, καταπατώντας κάθε έννοια συνταγματικής
τάξης και δημοκρατικής λειτουργίας.
Η κρατική αυθαιρεσία, που μπήκε στην ημερήσια διάταξη σε όλες τις
εκφάνσεις της τα τελευταία χρόνια και μάλιστα στην εξευγενισμένη της
μορφή λόγω των βίαιων αλλαγών που επέφεραν τα Μνημόνια στη ζωή όλων μας,
πρέπει οριστικά να τερματιστεί, αναδεικνύοντας τον πραγματικό ρόλο του
δημόσιου λειτουργού ως υπηρέτη και όχι ως δυνάστη του πολίτη, το ρόλο
του κράτους ως εγγυητή της ανάπτυξης και της ευημερίας του τόπου και όχι
ως εχθρό του πολίτη.
Η εκρίζωση φαινομένων κρατικής αυθαιρεσίας και από το χώρο της
Ελληνικής Αστυνομίας, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ταυτιστεί με την
αναζήτηση εξιλαστήριων θυμάτων, αλλά να αποτελέσει την απαρχή μιας
ουσιαστικής συζήτησης για τον εκδημοκρατισμό θεσμών και λειτουργιών, με
σεβασμό στα συνταγματικά δικαιώματα τόσο των πολιτών όσο και των Ελλήνων
Αστυνομικών, που για άλλη μια φορά βλέπουν τον «πέλεκυ» να πέφτει επί
δικαίων και αδίκων.
